quinta-feira, 24 de setembro de 2009

Poio

¿Cal é a única ponte que ten apoio por un só lado? ... pra que non o saiba é a ponte da Barca porque ten dun lado a Poio e do outro a Pontevedra.
E na parroquia de San Xoán de Poio atopamos o seu mosteiro, berce de arxinas, hospedería e cunhas vistas incribles da ría.
Xusto diante do concello de Poio está este cruceiro que nos invita a ve-lo mosteiro.
E velaquí a porta do mosteiro, pena no poder entrar a visitalo, pois non nos daba tempo.



Anque o patrón do mosteiro sexa o San Xoan, este Santiago pelegrín recíbenos cando chegamos á entrada da hospedería.

E fronte á entrada atopamos esta fonte-capela.

Como se nota que os frades non tiñan falta de cartos ... colleita pra encher este hórreo...

E ata aquí o que vos teño pra ensinar por hoxe anque vos recomendo que no outono vos acheguedes ata o mosteiro de Poio ou ata Combarro (noutra visita ensinaréivolo) pra desfrutar dun paseiño pola fresca.

quarta-feira, 2 de setembro de 2009

Pambre

Palas de Rei, pasando Melide, camiño de Lugo, cando cambiamos de provincia atoparémonos nunha curva á dereita unha entrada cara Pambre. Ben podemos escoller a beira dereita do río, por onde iremos parar ó balneario de Pambre, ou ben pola esquerda; logo de pasa-lo oratorio de Sambreixo; unha corredoira de dous kilómetros lévanos ata el. A mágoa é que ó ser propiedade privada (can incluido), non se pode visitar, e iso que patrimonio obrigou ó dono a telo aberto uns días ó mes; o malo desa obriga é que claro, pode ser cando o dono queira, polo tanto igual se lle antolla abri-los mércores de dez a dúas e ninguén se vai achegar por non sabelo.
Aínda así, se camiñades pola Ulloa, pola Terra de Melide, ou facede-lo camiño de Santiago xa de volta, achegádevos e botade unha ollada, é incrible que sexa o único castelo medieval que se conserva enteiro en Galicia e que resistiu os embistes dos irmandiños. Agardo que vos guste.






E este é o oratorio que nos indica que imos por bo camiño cara Pambre.

Morto o can acabouse a rabia e agora xa podemos visita-lo castelo cando queiramos, ó morre-lo dono deixóulle-lo a unha comunidade de monxes de Vigo, que como non pode facerlle fronte ós gastos de restauración llo "cedeu" á deputación por un "módico prezo", noraboa a tódo-los amantes deste noso pais ¡¡¡¡¡¡¡ xa podemos visitalo!!!!!!