As Termas

Este é o balneario A Virxe, que foi restaurado e ampliado construindo o balneario novo e o hotel castro do balneario.

A burga da Virxe diante do balneario.


A praza de Galicia dende onde podemos ver os dous balnearios.


De bañeira termal a xardineira do balneario.


De bañeira do balneario vello a adorno no novo.


A fonte do foxo ou lume de deus.

A auga da fonte do foxo vai parar a este lavadoiro.

Con pilóns de auga quente á esquerda e fría á dereita.

No parque do castro está o primeiro balneario ou "baño dos vellos" que houbo en Cuntis.

E velaquí a burga do Castro onde as augas sulfurosas saen a menor temperatura.

Aló no alto ...

Un cento de escaleiras lévannos ata o alto do monumento en Laxos.

Debaixo do Sagrado Corazón hai unha capela e un peto de ánimas.

O miradoiro redondo visto dende o cadrado.

Monumento ó sagrado corazón de Francisco Asorei.

Castros, petroglifos, antas ...

Este é o Castro de Castrolandín, ocupado antes e despois da invasión dos romanos, proba disto son as construccións cadradas da foto, así como a ampliación das vivendas.

Cuntis conta con outros moitos castros, pero están todos sen excavar como o de Arcos ou o Castroloureiro ou coma o de Laxos que por causa das obras do gas foi excavado, desfeito e soterrado.

E velaquí unha proba de que os primeiros cuntienses tiñan xa idea de arxinas, jajaja. Estes son os Petroglifos da Ran ou petroglifos do outeiro de Tella

Outeiro de Cartas de Fóra en Laxos

En Cequeril temos o outeiro dos Campiños no que podemos atopar coviñas lebirintos e cruces en duas laxes separadas e logo subindo uns poucos metros por un carreiro atopamos a Laxe dos homes.

Esta é a Laxe dos Homes anque máis ben parezan marcianos sobor de todo polas "anteniñas" que ten na cabeza o da primeira fotografía.

Parroquias, aldeas, congostras e camiños.

A rá da fonte dos antroshornios de Fontecova.

O penedo no río Umia.

Rodicio dun dos muiños do Penedo.

As brañas do Penedo.

Camiño do penedo en Fontecova.

Camiño do Ourellán en Fontecova.

Arcos en Cuntis

Ducio e ó fondo Cornado.

A parroquia de Arcos de Furcos era nos sec XIX e XX a que máis curas daba á diocese de Santiago; un deses curas era o de San Andres de Vea (A Estrada) ó que os veciños botaron da parroquia polas ideas políticas, este voltou enton a Arcos traendo con el a capela do San Ramón que mandara facer en Vea, pedra a pedra en carros de bois, e mandouna reconstruir na Anllada nun terreo propiedade dos fregueses. Reconstruido tamén é o cruceiro que ten ó seu carón que xa foi derrubado dúas veces por estar á beira da carretera e foi retirado uns metros pra atrás.

E isto é o que temos dentro dela: O san Ramón e a Virxe de Lourdes.

Nacemento de Xesús, adoración dos reis e baixada da cruz, ademáis da pía bautismal e unha inscripción en latín de estilo gótico é o que se conserva da antiga igrexa de san Breixo do sec. XV, anque a lenda dí que pertencían ó mosteiro da Manguela en Arcos, onde os mouros daban misa.

Adicada a San Breixo un santo mártir portugués que morreu co pescozo atravesado por un coitelo a igrexa de Arcos de Furcos, feita coas pedras dunha igrexa do século XV da que aínda se conservan fóra no muro do adro o altar maior e a pia bautismal.

Ó fondo á esquerda a igrexa e enriba o Caeiro.

Prazas, rúas, xardins ... Cuntis

Os romanos estiveron en Cuntis

Santa María de Cuntis, erguida coas pedras de San Xiao.

Convento Benedictino de clausura

Roberto Blanco Torres: poeta, xornalista e republicano. Nado en Cuntis e asasinado en Entrimo.

Onde antes estaba a escola da feira, feita cos cartos dos cuntienses da Arxentina, hoxe descansa o palco da música.

Os xardins da casa do cura.

A fonte dos Arxinas pois Cuntis é berce de canteiros, entre eles meu avó Celestino.

Pola beira do río Galo un carreiro lévanos do Castro ó Espadenal.

Entre os dous balnearios existe unha ponte romana que foi remodelada.

Da praza das Árbores, da de Galicia e da rúa do Balneario chégase á praza do Ferrol.

Dende a praza de Galicia cara á presiña.

A praza das Árbores e o Hospitalillo (hoxe casa da cultura Roberto Blanco Torres)

O Ferrol entre lusco e fusco.